යටගිය දවසක නුබලා  කදුළු සැලුවා මතකය
ඒ මා කළ ඔච්චමකට ලැජ්ජා සිතීය
තවත් එක් දවසක බැණ වැදුණා මතකය
ඒ මා අතින් නුබලා අතපසු වූ නිසාය

ඇතැම් විටක මුනිවත රැකිය නුබලා
ඒ මට පැහැදිලිකර වැඩක් නැති නිසාය
මා මග හැර ගිය වාරද එමටය
ඒ මා සමග වෙහෙසකරවූ නිසාද ?

දුක  ජීවිතය වෙලාගත් සෑම මොහොතකම
නුබලා උණුසුමින් මා වෙලාගත්තේය
ඒ මට අපේ සුවද නොඅඩුව දැනිමටය
මෙතරම් අපි අපේම වුයේ කෙසේද ?

නගිටගන්නට වාරු නැති සද
මා වත්තන් කරගත්තේ නුබලාමය
එක කුසයේ ඉපදීම සාධකයක් නොවේනේද
අසීමිත වූ සොයුරු පෙමට මිතු දමට

යකඩ ඇණවලට මස් ඉරාගෙන
ගැලූ රුධිරය ගතම තෙත්කල
ඇදිරි වෙන දෑස තෙමාගෙන
කදුලක් රූරා අවා කමුලට

වේදනාව හිමිහිට ඈත්කර
මවා ගතිමි ඔබේ රුව
දැන් දැන් එතැයි සිතමින් මා වෙත
මග බලා සිටියෙමි වාට්ටුව කෙලවර

දින දින ගෙවී සත්දවසක් වූ කල
කාණුවට කදුළු ගැලුම් ගණන් කර
ගතේ වේදනාව රෝහල් ඇද මත තනිකර
ආත්මය නිදහස් කරමි සුසුම් පිටකර

-Nipu-